Hostel to miejsce zamieszkania i terapii pod opieką profesjonalistów. Oddziaływania terapeutyczne koncentrują się na pomocy w dążeniu do powrotu do chwilowo zarzuconych zadań życiowych Nadrzędnym celem jest zapobieganie inwalidyzacji. Pacjenci otrzymują odpowiednie wsparcie w odzyskiwaniu równowagi zachwianej z powodu choroby, poprawie ich samooceny oraz zwiększaniu poczucia wpływu na własne życie.
Budynek, mieszczący się na terenie szpitala, posiada dwa trzyosobowe pokoje dla mężczyzn i dla kobiet, kuchnię, przedpokój i jadalnię. Jest miejscem czasowego zakwaterowania dla sześciu osób po wypisaniu ze szpitala. Mieszkańcy sami dbają o czystość i porządek, a ewentualne naprawy wykonywane są przez ekipę remontową szpitala.
Programem rehabilitacyjnym Hostelu objęte są osoby z przewlekłymi zaburzeniami psychicznymi przede wszystkim psychotycznymi, które mają trudności w życiu codziennym i wymagają czasowego pobytu w warunkach chronionych.
Celem takiej formy terapii jest nabywanie i rozwijanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia. Program rehabilitacyjny jest opracowywany zazwyczaj na 6 miesięcy na podstawie rozmowy z mieszkańcem oraz wskazań i danych z wywiadu od osoby kierującej.
Głównym zadaniem Hostelu jest rehabilitacja poprzez samodzielne mieszkanie z równoczesnym udziałem w zajęciach rehabilitacyjnych innych ośrodków np. w Warsztatach Terapii Zajęciowej, czy w Zakładzie Pracy Chronionej. Hostel staje się modelem domu, a inny ośrodek modelem pracy, co odpowiada naturalnym warunkom życia.